Έλα όμως που πάρα πολλές φορές στην διαδρομή της Αγάπης χάνουμε την ουσία της και τον λόγο ύπαρξης της μέσα στη ζωή μας. Τείνουμε έτσι να εξιδανικεύουμε την ίδια την Αγάπη καθώς και τους συντρόφους μας και αυτό γιατί ίσως να φοβόμαστε να παραδεχτούμε τυχόν λάθος επιλογές ή συμπεριφορές μας.

Άλλες φορές προτάσσοντας τις δικές μας προσδοκίες δεν μπορούμε να δούμε καθαρά ποιος είναι ο άλλος άνθρωπος που στέκεται απέναντί μας, τι χρειάζεται (;), ποιες είναι δικές του ανάγκες και επιθυμίες (;) , τι νιώθει και τι θέλει να μας πει(;).

Άλλο λάθος μας είναι ότι μένουμε προσκολλημένοι σε πεποιθήσεις του παρελθόντος και φυσικά η παραίτηση από τη σχέση, η παραίτηση της εξέλιξης του εαυτού μας καθώς και το βόλεμα στα γνωστά συμπεριφορικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα μας.

Το αποτέλεσμα όλων το παραπάνω είναι να αρχίσουμε να νιώθουμε ότι έχει χαθεί η Αγάπη μέσα στη σχέση και πλέον για μας δεν είναι όλα ωραία όπως παλιά!!… Έτσι απομακρυνόμαστε καθημερινά, ψυχικά και σωματικά, από τον άλλον, χάνοντας ή ξεχνώντας όλους αυτούς τους παρελθοντικούς λόγους που είχαμε για να τον αγαπάμε, ενώ προβάλλουν μέσα μας όλο και περισσότερο νέοι λόγοι για να μην τον αγαπάμε. Και ο άλλος συνήθως τρομάζοντας κλείνεται και αυτός με την σειρά του στο καβούκι του.

Σε εκείνο λοιπόν το κομβικό σημείο της σχέσης για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε μαζί και να επανατροφοδοτήσουμε την Αγάπη μέσα στη σχέση μας και απέναντι στον άλλον, χρειάζεται :

• Να αποδεχτούμε ότι η ιδανική Αγάπη υπάρχει μόνο στον κινηματογράφο. Η πραγματική Αγάπη συνυπάρχει μαζί με την ρουτίνα και με τα καθημερινά προβλήματα.
• Να συνειδητοποιήσουμε ότι η αγάπη είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός που θέλει καθημερινή φροντίδα και προσπάθεια. Κάποιες φορές ο ένας θα δίνει περισσότερα κάποιες ο άλλος. Κάποιες φορές θα χρειαστεί να υποχωρήσεις εσύ, κάποιες ο άλλος.
• Επικαιροποιούμε τις Αξίες που έχει η Αγάπη: Ειλικρίνεια, Πίστη, Αφοσίωση, Φροντίδα, Σεβασμός, Ενσυναίσθηση, Υπομονή, Συμβιβασμός, Δέσμευση!
• Προσπαθούμε να είμαστε και οι δύο σε εγρήγορση και σε ετοιμότητα όταν νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε σε τέλμα, να ενεργοποιούμαστε άμεσα και να μην μας καταβάλει η αναβλητικότητα’ διότι η στιγμή περνάει και χάνεται!
• Και αναμφίβολα όταν νιώθουμε να ξεθωριάζει η ερωτική επιθυμία μέσα στο χρόνο να μη φοβόμαστε να το συζητήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά !
• Να μην ξεχνάμε να δείχνουμε την Αγάπη μας και το ενδιαφέρον μας συχνά είτε με ένα γράμμα, είτε με ένα τραγούδι που θα του/της αφιερώσουμε, είτε με όμορφα γλυκά λόγια, είτε με μια έκπληξη, είτε με μια αγκαλιά!

Σιγουρά κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο μέσα στην Αγάπη και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να μπορούμε να αγαπάμε και να μας αγαπάνε και σίγουρα μερικές μέρες μπορεί είναι πιο εύκολες από άλλες και αυτό είναι εντάξει. Αλλά αυτό που δεν είναι εντάξει, μέσα στην Αγάπη, είναι να μην παραμένει κάποιος συνεπής στον σεβασμό και στον θαυμασμό που τρέφει ως προς τον σύντρόφο του, γιατί δυστυχώς τότε αρχίζει η Αποδόμηση της Αγάπης.

Εύα Σπυροπολου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π

Ψυχής – Λόγος  Κοιν.Σ.Επ.

The post Φροντίζω να έχω Αγάπη μέσα στη Σχέση!! appeared first on Ψυχής Λόγος.

H ομάδα προσωπικής ανάπτυξης απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να συμμετάσχει σε μία ομαδική διαδικασία συζήτησης και βιώματος, ενδοσκόπησης και προσωπικής αλλαγής με στόχο να ανακουφιστούν από τα θέματα που τους απασχολούν, να αποκτήσουν μεγαλύτερη κατανόηση και να βρουν διέξοδο από τις δυσκολίες που τους ταλαιπωρούν.

Μέσα από μία οργανωμένη ομαδική διαδικασία δίνεται η δυνατότητα στους συμμετέχοντες, με την ενεργό συμμετοχή να επεξεργαστούν τα προσωπικά τους βιώματα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σχέσεις, να αναζητήσουν και να δοκιμάσουν  λύσεις.

Η ομάδα εξελίσσεται και αναπτύσσεται παράλληλα και ταυτόχρονα με την εξέλιξη και την ανάπτυξη του κάθε μέλους της, καθώς κάθε μέλος συνεισφέρει το προσωπικό του βίωμα και την προσωπική του ιστορία σε μια διαδικασία που μετουσιώνεται σε ομαδική εμπειρία. Μέσα από την εμπειρία και τη συμμετοχή προσεγγίζεται η προσωπική ανάπτυξη και ακολουθείται η πορεία προς την αυτογνωσία.

Μία ομάδα προσωπικής ανάπτυξης μπορεί:

• Να σας δώσει τη δύναμη να είστε πιο ανοιχτοί και διεκδικητικοί
• Να σας βοηθήσει να αποκτήσετε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, διεκδικητικότητα
• Να αναπτύξετε συναισθηματική επίγνωση / Βελτίωση των διαπροσωπικών του σχέσεων και της επικοινωνίας του με τους σημαντικούς ‘άλλους’ της ζωής του (γονείς, συντρόφους, συζύγους, παιδιά, φίλους, συνεργάτες κ.α.)
• Να ξεπεράσετε ανασφάλειες, φοβίες, άγχη.
• Διάθεση αναζήτησης, αυτογνωσίας ή και απλής δημιουργικής ‘περιέργειας’!

Τα μέλη συναντιούνται σε δεκαπενθήμερη , σταθερή ημέρα και ώρα, για να μάθουν περισσότερα για τον εαυτό τους και τον τρόπο που σχετίζονται με τους άλλους. Η ομάδα γίνεται πολύτιμο εργαλείο για την ανάπτυξη αυτογνωσίας και τον πειραματισμό σε νέους τρόπους συμπεριφοράς. Η ομάδα προσωπικής ανάπτυξης αποτελείται από περίπου 6 έως 8 άτομα και υποστηρίζεται από έναν συντονιστή

Κόστος Συμμετοχής  20 ευρώ τη φορά

Δηλώσεις Συμμετοχής έως 11/11/20220 στο τηλ 6973323210

Ευα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Εμψυχώτρια Θ.Π.

The post Βιωματικές Ομάδες Αυτογνωσίας – Προσωπικής Ανάπτυξης appeared first on Ψυχής Λόγος.

να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..

Για ένα Τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα…

Γλυκιά μου, μη χαθείς

Και πώς να σταματήσεις και να μην χαθείς ή φοβηθείς (;) αν αυτό το «Τίποτα» είναι το νέο, το πιο ελκυστικό, το πιο άξιο θαυμασμού, το πιο προκλητικό που σε κάνει να νιώθεις ποθητή. Που με ένα μαγικό τρόπο όχι μόνο σε καταλαβαίνει σε ότι του λες, αλλά έχεις και την αίσθηση ότι ταιριάζετε σε τόσες πολλές απόψεις της ζωής. Που σε γοητεύει ακόμη περισσότερο! Αυτό το … «Τίποτα» που πλέον δεν είναι «Τίποτα» γιατί έχει μορφή, οσμή, αφή, χαρακτήρα και όνομα… Απιστία.

Και αρχίζεις να Ακούς ξανά ερωτικά τραγούδια και να κοιτάς νευρικά το ρολόι μετρώντας αντίστροφα τα δευτερόλεπτα μέχρι να τον συναντήσεις. Για να αρχίσει η καρδία σου να χτυπάει πιο γρήγορα όταν σε κοιτά, όταν σου μιλά ή σε αγγίζει. Και ανθίζεις απότομα και γρήγορα προκαλώντας απορία στους γύρω σου εξαιτίας της ξαφνικής αλλαγή της συμπεριφοράς σου και των απότομων συναισθηματικών εναλλαγών σου. Και πως να μην έχεις (ανθίσει), αφού παλεύει το παλιό με το νέο, ο ενθουσιασμός με τις τύψεις και τις ενοχές και, το σπουδαιότερο, οι Ψευδαισθήσεις σου με την Πραγματικότητα σου.

Και η Πραγματικότητα σου είναι πως το βραδύ ξαπλώνεις δίπλα στον σύντροφό σου και νιώθεις το κορμί του δίπλα σου, το ακουμπάς, το αγκαλιάζεις. Εκείνο το σώμα του οποίου ξέρεις κάθε του σημάδι, από την πιο μικρή γρατσουνιά μέχρι την μελανιά που έκανε χθες το πρωί. Ξέρεις κάθε αντίδραση του στα φιλία που του δίνεις και στα χάδια που του χαρίζεις. Ξέρεις γι’ αυτόν πολλές λεπτομέρειες, όπως την κάθε σταγόνα που θα πιτσιλίσει τα πλακάκια από το βραδινό μπάνιο που κάποτε κάνατε συχνότερα μαζί. Κι όμως το ίδιο βράδυ πιάνεις τον εαυτό σου με βλέμμα καρφωμένο και αφηρημένο στη γωνία του κρεβατιού σου, στο σκοτάδι. Να ξενυχτάς ξεφυσώντας και αναστενάζοντας αφού ο Μορφέας δεν έρχεται να σε νανουρίσει, και δειλιάζεις  να απλώσεις το χέρι σου και να αγκαλιάσεις το γνώριμο σώμα που έχεις δίπλα σου όπως έκανες κάθε βράδυ.

Και τότε αρχίζει η βίαιη  επέλαση της μορφής του «Τίποτα» στο μυαλό σου και αρχίζεις να ξενυχτάς με τη σκέψη του, αλλά και όλα τα «καλούδια» που στην αρχή σου χαρίζει απλόχερα, αλλά για λίγο, η Απιστία.

Και έτσι σε λίγο καιρό αρχίζεις να παλεύεις με το μέσα σου, να παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό και την Ψευδαίσθηση ότι ο νέος έρωτας ίσως και να είναι μοναδικός και διαρκής και στο φως να γεννηθεί… μιας και τον έχεις  εξιδανικεύσει σε σχέση με τον παλιό.

Και αν είσαι τυχερή και μπορέσεις να οσμιστείς στον αέρα την μπόρα που έρχεται, αλλά και να αφουγκραστείς τον ήχο από το τσουνάμι που με ορμή κατευθύνεται προς σε σένα, προς στη πραγματική σου σχέση και προς στον εξιδανικευμένο νέο έρωτα σου τότε ίσως καταφέρεις να διαχειριστείς την κατάσταση και νικήσεις.

Αλλά για να νικήσεις πρέπει να μπορέσεις να σταθείς αρχικά απέναντι στον εαυτό σου χωρίς να τον παραμυθιάζεις’ αλλά ούτε και εκείνον που κοιμάται δίπλα σου μην ξέροντας για την φουρτούνα που έρχεται. Και να είσαι ειλικρινής στο «τι» θες, «γιατί» το θες και «πόσο» το θες. Να ζυγιάσεις τη σχέση που έχεις με τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου, το πόσο τον αγαπάς, το πόσο σε αγαπάει και να σταθείς στις μικρές αυτές λεπτομέρειες που σας ενώνουν. Μετά αναλογίσου αν θέλεις και αν αξίζει, για μια πρόσκαιρη ικανοποίηση, να τα αφήσεις όλα αυτά. Κι’ αν επιλέξεις πως αξίζει, τότε  πάρε το ρίσκο, προχώρα και κολύμπα σε νέα άγνωστα νερά με τον νέο σου έρωτα και άσε πίσω την φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Αν όμως επιλέξεις να μείνεις και να αντιμετωπίσεις την φουρτουνιασμένη θάλασσα, να ξέρεις πως τότε θα είναι και το κομβικό σημείο που θα καταλάβεις αν είχες δίπλα σου τόσα χρόνια έναν συγκυβερνήτη που θα έρθει να παλέψει μαζί σου, και ας μην γνώριζε το τι του έμελλε η μοίρα. Θα έρθει όμως μαζί σου επειδή σε αγαπά πραγματικά και θέλει να σωθείτε μαζί!  θα είναι εκεί μαζί σου ψάχνοντας για σωσίβιο στα απομεινάρια των ονείρων που κάνατε μαζί ή τις μικρές καθημερινές στιγμές σας ή τις μοναδικές βραδιές που τα κορμιά σας βίωσαν τον έρωτα. Δεν θα σας αφήσει μονή και έρημη γιατί σαν καλός καπετάνιος ξέρει πώς να κατευθύνει το καράβι σώο στην στεριά.

Γι’ αυτό θυμήσου πως, οι σπουδαίοι έρωτες που καταλήγουν σε σπουδαιότερες αγάπες, στα Αδιέξοδα Στενά που οδηγούν οι πρόσκαιρες επιθυμίες έχουν σαν μονόδρομο την Ειλικρίνεια αν θέλουν να συνεχίσουν να ζουν και να ανθίζουν.

Άρα !!

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς

να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..!!

Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…

Γλυκιά μου, μη χαθείς!!!

Εύα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π

Ψυχής – Λόγος  Κοιν.Σ.Επ.

The post Στάσου λιγάκι appeared first on Ψυχής Λόγος.

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα

τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα

Ξημέρωσε πάλι!!

Και όμως δεν είναι Όνειρο είναι όλη μας η Ζωή και ήδη έχει ξεκινήσει !!

Ούπς !!! πιάστηκε πάλι στα βράχια το αγκίστρι και να πεις ότι δεν το ‘ξερα; Και να πεις ότι δεν γίνεται πάντα το ίδιο, σε αυτό το σκ…παλιοσημείο; Αλλά βέβαια τι νόμιζα; ότι αυτή την φόρα δεν θα πιαστεί και πάλι το αγκίστρι στα βράχια;

Γιατί;; Μήπως έφυγαν τα βράχια από το βυθό της θάλασσας φέτος;; Μήπως διαμορφώθηκε διαφορετικά ο υποθαλάσσιος χώρος στο συγκεκριμένο σημείο της συγκεκριμένης περιοχής με ένα μαγικό τρόπο;;

Ε…Ε!!!! μα όχι βέβαια!! Απλά τελείως απλά!! έχω πάει 40 χρονών και ακόμα Αρνούμαι πεισματικά να Κατατροπώσω και να Θανατώσω την…Αισιοδοξία και την Ελπίδα που έχω μέσα μου και …να λειτουργήσω μέσα σε μια λογική Μιζέριας, Φόβου, Τρόμου, κυνηγιού Μαγισσών και…αρνητικής κριτικής. Και φυσικά με λάβαρο το αίσθημα της έντονης μελαγχολίας και δυστυχίας για όλα αυτά που μου συμβαίνουν χωρίς να έχω καμία (και καλά) Ευθύνη !! να επιρρίπτω ευθύνες δεξιά και αριστερά μένοντας καθηλωμένη σε καταστάσεις που με πληγώνουν, μη μπορώντας έτσι να διακρίνω τις επιλογές που έχω για να ξεφύγω.

Και εδώ Φυσικά κάποιος υποψιασμένος θα Γελάσει !!

Ελπίδα.. αχ … κρυφή μου Ελπίδα που τόσο Ανάγκη σε έχω που τόσο Θέλω να υπερνικάς την λογική μέσα μου. Που τόσες φορές με έχεις σφίξει στην αγκαλιά σου και έχεις σκουπίσει με τόση στοργή τις πληγές μου … σαν μάνα μου, ενώ δεν φοβήθηκες ποτέ τα φαντάσματα και με τράβηξες όσο βαριά και αν ήμουν από το βυθό που είχα πέσει, από την απελπισία που με είχε καταβάλει, αλλά και πόσες φορές δεν μου ψιθύρισες γλυκά στο αυτί τόσο… όσο χρειαζόταν για να ξεφύγω από το στρόβιλο του κυκλώνα.

Και ΕΣΥ… Ναι ΕΣΥ, ο Άλλος κάπου εδώ…. ίσως θα Γελάς υπεροπτικά !!

Όμως μην γελάς καθόλου!!! και μην σου φαίνεται καθόλου αστείο!! Θα μπορούσε να είχε γίνει και αυτό … ναι αυτό!

Και μη κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και μη με κοιτάς σε παρακαλώ με Αμφισβήτηση και με λόγια γεμάτα κριτική και μουρμουράς «Πως πάλι λάθος κάνω και ότι δεν θα τα καταφέρω!».

Απλά σε Προσκαλώ και σε Προκαλώ να κάνεις την υπέρβαση σου για μια φόρα και να σκεφτείς και να πράξεις με τον Θετικό Τρόπο και έχοντας συμμάχους σου την Ελπίδα και την Πίστη ώστε να μπορέσεις να πετύχεις το ακατόρθωτο. Να πιστέψεις ότι, Ναι θα μπορούσε έτσι απλά να είχαν εξαφανιστεί τα βράχια από το συγκεκριμένο σημείο την συγκεκριμένη ώρα, μόνο και μόνο για …. Μένα η Μόνο για Σένα !!

Και… ας γαληνέψει η ψυχούλα μας και ας ενεργοποιηθεί η πίστη μας που τόσο δοκιμάζεται!

Και… ας αρχίσουμε να καλυτερεύουμε επιτέλους αυτό τον κόσμο που ζούμε, αρχίζοντας από Εμάς και από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα!

Και… Ναι ας πιστέψουμε στην φιλία γιατί υπάρχουν φιλίες ουσιαστικές χωρίς προσωπεία και με απόλυτη ειλικρίνεια!

Και… Ναι ας πιστέψουμε στις σχέσεις γιατί υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν την αληθινή δέσμευση και τη συντροφικότητα!

Και… Ναι υπάρχουν δουλείες που μπορείς μέσα από αυτές να ανθίσεις τα ταλέντα σου και να νιώθεις ολοκληρωμένος!

Και… Ναι υπάρχει μέρα που θα ξυπνήσεις και θα χαίρεσαι ότι ζεις, αναπνέεις, υπάρχεις!

Και… Ναι Υπάρχει Ευτυχία! Υπάρχει και είναι Μέσα μας, γύρω μας, στον αέρα που αναπνέουμε και κανένας δεν μπορεί να μας την στερήσει. Δεν είναι Όνειρο είναι όλη μας η Ζωή και ήδη έχει ξεκινήσει!!

Εύα Σπυροπολου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π

Ψυχής – Λόγος Κοιν.Σ.Επ.

The post Ελπίδα… appeared first on Ψυχής Λόγος.

“Βιάστηκα ….! Να βγάλω συμπέρασμα!!!”

“Μακάρι να το είχα καταλάβει Νωρίτερα”

“Ξέρεις ….Εγώ πίστευα ότι εννοούσες κάτι άλλο !!  Βιάστηκα ……”

Μέσα από την καθημερινή και συχνή επαφή μου με τους ανθρώπους, σε φιλικό και προσωπικό επίπεδο, αλλά και μέσα από την  ψυχοθεραπεία που προσφέρουμε στην Ψυχής-Λόγος Κοιν.Σ.Επ. σε θεραπευόμενους, ακούω συνέχεια για την λεγόμενη… “άλλη πλευρά”.

Για ανθρώπους δηλαδή που “χάνονται” μεταξύ τους, παρεξηγούνται, χωρίζουν και σταματούν να έχουν σχέσεις, γιατί απλά και μόνο βιάστηκαν να ερμηνεύσουν την συμπεριφορά του άλλου βασιζόμενοι στις δικές τους πεποιθήσεις, τηρώντας μια εγωκεντρική συμπεριφορά, χωρίς να έχουν μπει καν στην θέση του άλλου ή πολλές φορές χωρίς καν να τον ακούσουν.

Το συναίσθημα της Αδικίας και του Θυμού τους κατακλύζει και δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν το γιατί και το πώς έφτασαν μέχρι εδώ. Δεν γνωρίζουν την πραγματική αιτία και εμμένουν μονάχα στην διαστρεβλωμένη εικόνα που βλέπουν με τα Δικά τους μάτια, κατακλυσμένοι από τα αρνητικά τους συναισθήματα και χάνοντας έτσι την δυνατότητα για μια ειρηνική διευθέτηση των καταστάσεων με την “άλλη πλευρά”.

Αλήθεια, πόσο λυπηρό είναι (;) να μπορείς να διορθώσεις τις δύσκολες  καταστάσεις πολύ εύκολα, απλά και μόνο έχοντας τη διάθεση να μπεις στη θέση του άλλου Χωρίς Προσδοκίες, Χωρίς υποθέσεις, Χωρίς παρερμηνείες, ακούγοντάς τον προσεκτικά αλλά, αντί αυτού, να επιλέγεις να μένεις καθηλωμένος σαν το μικρό κακομαθημένο παιδί στις δικές σου απόψεις και στις δικές σου πεποιθήσεις, βλέποντας μόνο την δική σου πλευρά.

Παλεύεις με την “άλλη πλευρά” νομίζοντας ότι είναι ο Εχθρός που θέλει να σε αλλοιώσει, να σε πληγώσει, να σε ισοπεδώσει, μην μπορώντας να δεχτείς ότι τις περισσότερες φορές αν προσπαθήσεις να δεις με τα μάτια του άλλου, θα ηρεμήσεις, θα γαληνεύσεις αλλά και θα βελτιωθείς ως προσωπικότητα, γιατί θα έχεις νικήσει τον Εγωκεντρισμό σου και θα έχεις καταφέρει να φτάσεις στην ενσυναίσθηση του συνανθρώπου σου.

Φαντάσου ότι στέκεσαι αντικριστά με έναν άλλο άνθρωπο στις όχθες  του ποταμού και τα νερά μεταξύ σας άλλοτε είναι ορμητικά και έτοιμα να σας καταβροχθίσουν και άλλοτε είναι ήρεμα και στάσιμα αλλά βαθιά και επικίνδυνα. Αντί, λοιπόν, να προσπαθήσεις να αναλάβεις πρωτοβουλίες και να καταλάβεις τι είναι αυτό που χρειάζεται να κάνεις για να περάσεις Σώος απέναντι στην Άλλη Πλευρά και να είστε Μαζί, αρχίζεις να επιρρίπτεις ευθύνες σε όλους εκτός από τον εαυτό σου, θυμώνεις, φοβάσαι και ακινητοποιείσαι. Αδρανείς!!!.

Σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες απαιτείται η συνύπαρξη δύο ή περισσότερων ανθρώπων για να μπορέσετε ουσιαστικά και χωρίς προστριβές να λειτουργείτε ή να συσχετιστείτε, οφείλετε όλοι να κάνετε  προσπάθεια και σίγουρα να Επικοινωνείτε, να Μιλάτε για το τι Νιώθετε, για το Τι Αισθάνεστε, να θέτετε Τα όρια σας, να εκφράζετε Τα θέλω σας και τις Ανάγκες σας, να συζητάτε για τους Στόχους σας και για το ποια θα είναι η κοινή σας πορεία.

Γιατί, κανείς, χωρίς ουσιαστική Επικοινωνία και χωρίς να μπορεί να περνά στη “άλλη πλευρά” κινδυνεύει αν όχι να πνίγει στα νερά του ποταμιού, να κουραστεί, να απογοητευτεί και να παρασυρθεί από την κοίτη του ποταμιού…. Μόνος του!

Εύα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π.

The post Η Άλλη Πλευρά appeared first on Ψυχής Λόγος.

Τους περισσότερους γονείς τους ταλαιπωρεί το καθημερινό διάβασμα των παιδιών τους. Συχνές είναι οι εκφράσεις: “Τί θα κάνω με σένα;”, “δεν αντέχω άλλο!”, “κάτσε να τελειώνουμε!”, “συγκεντρώσου!!”. Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν πως τα παιδιά τους αδιαφορούν για το σχολείο και βαριούνται να κάνουν τα μαθηματά τους. Είναι πράγματι ετσι;  Μήπως δυσκολεύονται και γι’ αυτό δεν εκφράζουν το κατάλληλο ενδιαφέρον; Μήπως η δυσκολία τους μεταφράζεται ως αδιαφορία; Πριν βγάλουμε τα συμπερασματά μας περι τεμπελιάς και αδιαφορίας θα πρέπει να εξακριβώσουμε αν παρατηρείται κάποιου είδους μαθησιακής δυσκολίας στους μαθησιακούς τομείς. Υπάρχουν κάποια σημάδια που δεν θα πρέπει να τα παραβλέψουμε όπως:

• Παράληψη γραμμάτων συμφώνων και φωνηέντων
• Παράληψη τονισμού
• Αντικαταστάσεις γραμμάτων, συνήθως αυτών που μοιάζουν ακουστικά φ-θ, β-δ, τζ-τς αλλά και οπτικά κ-χ, ο-α, ξ-ζ
• Παράληψη γραμμάτων, συλλαβών ακόμα και λέξεων κατά την ανάγνωση.
• Δυσκολία να καταλαβεί το νόημα ενός κειμένου που το διαβάζει μόνο του, ενώ αν του το διαβάσει κάποιος άλλος το κατανοεί πολύ καλύτερα.
• Ο προφορικός του λόγος είναι πολύ καλύτερος από τον γραπτό, αφού δυσκολευέται να εκφράσει γραπτά αυτό το οποίο θέλει.
• Μονολεκτικός, σύντομος γραπτός λόγος
• Μπερδεύει τα πρόσημα μεταξύ τους ( – , + , x , : ) και ξεχνάει τα κρατούμενα.
• Δυσκολία να διατηρήσει την προσοχή του αρκετή ώρα.

Αν παρατηρείτε κάποια από αυτά τα σημάδια ζητήστε την αξιολόγηση του παιδιού σας από κάποιον Ειδικό Παιδαγωγό. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο εύκολη και γρήγορη είναι η παρέμβαση, αφού οι δυσκολίες δεν είναι εδραιωμένες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Κολυφέτη Ευανθία

Φιλόλογος – Ειδική Παιδαγωγός

The post Μαθησιακές δυσκολίες και ο ρόλος των γονιών appeared first on Ψυχής Λόγος.

Με Παίζεις στη Ρουλέτα και με χάνεις !!

σε ένα παραμύθι εφιαλτικό

φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου

φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου

με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Είναι κάποιες μέρες που σηκώνεσαι βαρύς και άκεφος χωρίς καμία όρεξη για κανέναν και για τίποτα και όλα πρέπει να τα κάνεις μηχανικά για να μπορέσεις να είσαι κάπως λειτουργικός μέχρι το βράδυ που θα γυρίσεις πίσω να χωθείς στα παπλώματα σου, τα οποία τώρα που το σκέφτεσαι πρέπει να είναι στη 4^η βδομάδα που δεν τα έχεις αλλάξει… αλλά τι σημασία έχει; Λες και έχεις όρεξη να κάνεις και πιο βασικά πράγματα όπως να φάς κάτι ή να κάνεις μπάνιο;

Αισθήματα ενοχής και χαμηλής αυτοπεποίθησης, διαταραχές του ύπνου και της κανονικής όρεξης, απώλεια ενέργειας αλλά και δυσκολία στην συγκέντρωση έχουν αρχίσει να γίνονται οι νέοι σου φίλοι.

Και σκέφτεσαι ότι και τον κόσμο δεν τον θες καθόλου, σε ενοχλεί η βουή και οι φωνές του, πόσο περισσότερο οι χαρούμενες φωνές που σου τρυπάνε τα τύμπανα. Κλάμα, απόγνωση, έντονη θλίψη και πένθος αυτά και μόνο αυτά τα συναισθήματα θες να νιώθεις και νιώθεις, για όλα όσα περιβάλλουν το Εγώ σου, τη ζωή σου και την κάθε σου στιγμή. Δεν σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου` «τον παίζεις στην ρουλέτα και τον χάνεις ξανά και ξανά». Απέραντη Μοναξιά και κανείς δεν σε καταλαβαίνει, όμως ούτε και Εσύ καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει, απλά το αφήνεις  να σε ρουφάει μέσα του.

Γιατί στην αρχή σε γυροφέρνει και σε χαϊδεύει απαλά και μεθυστικά μέχρι να σε αποπλανήσει με τα πολλά πρόσωπα που μπορεί να πάρει η καταθλιπτική νόσος, ούτως ώστε να μπορέσει να σου περάσει την αλυσίδα στα πόδια και να σε κρατήσει δέσμιό της. Και συ… να μην τολμάς να ξεστομίσεις ούτε το όνομά της…. Κατάθλιψη !!

Και έτσι η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και οι μέρες γίνονται βδομάδες και οι βδομάδες μήνες και οι μήνες χρόνος και ‘συ πλέον έχεις χάσει τον εαυτό σου -αν και είναι αμφίβολο αν τον είχες ποτέ(!)- και δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλληλουχία πλέον των σκέψεων και των αντιδράσεων σου με συνέπεια να εγκλωβίζεσαι μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που σε κάνει να νιώθεις όλο και χειρότερα.

Μίλησε! Ζήτα βοήθεια! Μην μένεις σε αυτή την κατάσταση!!  Μόνο με την βοήθεια ειδικών θα μπορέσεις να ξεφύγεις από τα πλοκάμια της κατάθλιψης. Οι τρόποι και οι μέθοδοι αρκετοί, αρκεί να κάνεις το πρώτο Βήμα της Παραδοχής και Αποδοχής ότι έχεις πρόβλημα. Και θα δεις ότι υπάρχει και το Φώς και όχι μόνο το σκοτάδι, αρκεί να μπορέσεις να στρίψεις τη ματιά σου από την άλλη πλευρά. Και εγώ θα είμαι δω δεσμευμένη απέναντί σου για να σε συντροφεύσω σε αυτό το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής και στο να καταφέρεις να βγείς από αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Ευα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π.

The post Ο φαύλος κύκλος της Κατάθλιψης. Ζήτησε βοήθεια & βγές απ’ αυτόν! appeared first on Ψυχής Λόγος.

Με Αγαπάει ή δεν Με Αγαπάει;

Μπορώ να έχω Ιδανική Σχέση;

«Σε βαρέθηκα όλο τα ίδια και ίδια!!».

«Μου έλεγες πως θα με αγαπάς για Πάντα!! Και θα είμαστε ένα…»

«Δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να στο κάνω!! Θέλεις πάντα να γίνεται το δικό σου!»

«Είσαι σοβαρή;; Τελικά όλες οι γυναίκες το ίδιο είστε!!»

«Εννοείται πως θα βγω με τους κολλητούς και κόψε το κεφάλι σου !!!»

«Είσαι άχρηστος τίποτα δεν μπορείς να κάνεις!!! Ε! βέβαια αφού μια ζωή η μάνα σου σε είχε σαν πασά!»

«Ήταν η τελευταία φορά που πάμε για φαγητό στην μάνα σου μαζί με την αδελφή σου… στο λέω… σας σιχάθηκα όλους !!»

«Έχεις κάνει το παιδί σαν τα μούτρα σου….»

«Άρχισες πάλι τα ίδια … μα είναι δυνατόν να νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα;»

«Δεν με καταλαβαίνεις! Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι!!»

«Θα πεθάνω χωρίς εσένα. Μου είσαι απαραίτητος!»

«Που είσαι; που πήγες; πάλι μόνη μου με αφήνεις! με ποία έχεις μπλέξει;»

Φράσεις – λέξεις – Λεκτικά και μη Λεκτικά μηνύματα. Η Γλώσσα του σώματος.

Πόσα από τα παραπάνω δεν έχουμε σκεφτεί, δεν έχουμε πει ή δεν έχουμε δεχτεί (;) από τον/την σύντροφο/σύζυγο μας. Πόσες φορές, με μεγάλη ευκολία, δεν έχουμε γυρίσει την πλάτη μας ή δεν έχουμε αρνηθεί ένα χάδι ή μια αγκαλιά, μόνο και μόνο για να τιμωρήσουμε και να πληγώσουμε τον σύντροφό μας, στερώντας του την ευκαιρία να εκδηλώσει την αγάπης του ή να εκφράσει την συγνώμη του μέσα από το σωματικό άγγιγμα. Αποτέλεσμα` ο Ψυχικός Πόνος να είναι το ίδιο και για τους δύο. Τόσο γι’ αυτόν που θέλει να δώσει αλλά δέχεται την απόρριψη, όσο και για εκείνον που απορρίπτει μόνο και μόνο από εκδίκηση.

Η θλίψη και το αίσθημα της απογοήτευσης ότι ο άλλος δεν μας καταλαβαίνει, κάνουν γιορτή μέσα στο μυαλό μας ενώ η μοναξιά γίνεται η μόνιμη συντροφιά μας, στο βάλς που χορεύουμε.

Θυμός, λύπη, φόβος, χαρά είναι τα Τέσσερα βασικά συναισθήματα.

Τα τρία συνήθως επικρατούν στην καθημερινότητα μας με ποιο έκδηλο τον θυμό που αισθανόμαστε για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μας, για όλα όσα δεν έχουμε και μας λείπουν, για όλα όσα δεν κάναμε, για όλα όσα υπομείναμε. Λύπη για την αδικία που βιώνουμε, γιατί δεν μας καταλαβαίνουν, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι αλλά και για όλες τις αποτυχίες μας. Φόβος για την ενδεχόμενη απόρριψη από τους άλλους, φόβος για τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης αλλά και για το «αν» θα  καταφέρουμε να είμαστε Ιδανικοί Σύντροφοι.

Νιώθουμε κουρασμένοι και απογοητευμένοι από την καθημερινότητα με αποτέλεσμα το συναίσθημα της χαράς να το έχουμε κάπου ξεχασμένο μέσα μας και αυτό καρτερικά να περιμένει για να ξεπροβάλει, να μας φωνάξει και να μας θυμίσει ότι είναι εδώ (!) και υπάρχει, αρκεί να το ανασύρουμε από μέσα μας αλλά και

Μέσα από μια υγιή συντροφική σχέση !!

Πόσο πιο εύκολή και ευχάριστη θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε στην καθημερινότητα μας μια καλή συντροφική σχέση. Θα λειτουργούσε θεραπευτικά πάνω μας γιατί έτσι θα νιώθαμε πιο ξεκούραστοι και ανάλαφροι σε πνευματικό και σωματικό επίπεδο. Μια υγιής και ειλικρινής σχέση θα μας βοηθούσε θετικά στην εξέλιξή μας σαν άνθρωποι, αφού για να μπορέσουμε να την αποκτήσουμε χρειάζεται να στραφούμε πρώτα μέσα μας και να δούμε τις δικές μας ανασφάλειες, τα δικά μας λάθη και τις δικές μας συμπεριφορές .

Άραγε μπορείς να έχεις μια υγιή και ευτυχισμένη συντροφική σχέση και πόσο είναι εφικτό να δεσμευτείς μέσα σ’ αυτή έχοντας τον ρόλο του ενήλικα;

Αν θέλουμε να σκεφτόμαστε σαν ώριμοι ενήλικες η απάντηση δεν είναι με το να ψάχνουμε τον «ιδανικό σύντροφο» που έχουμε στο μυαλό μας. Ιδανικός σύντροφος εξάλλου δεν υπάρχει, παρά μονάχα στον κινηματογράφο και όχι στην πραγματική ζωή.

Η Ιδανική σχέση

Η απάντηση είναι ότι σαφώς και μπορείς να αποκτήσεις μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση -μπορείς να την ονοματίσεις και «ιδανική» ακόμη- αλλά προφανώς για να το πετύχεις θέλει κόπο, χρόνο και προσπάθεια. Τίποτα δεν χαρίζεται στην ζωή εξάλλου, πράγμα που σαν ώριμος ενήλικας ήδη το γνωρίζεις. Έτσι λοιπόν μια υγιής και ιδανική συντροφική σχέση δεν αποκτιέται μαδώντας μαργαρίτες και  παίζοντας το παιχνίδι «Μ’ αγαπά – δεν μ’ αγαπά», αλλά πολύ απλά… χτίζεται.

Για να μπορέσεις να έχεις ελπίδες ότι το χτίσιμο της «ιδανικής» σχέσης σου με τον σύντροφό σου θα έχει γερά θεμέλια θα χρειαστεί πρώτα να πάς Εσύ ο Ίδιος εκεί κάτω! -Ναι. Καλά το διάβασες- εκεί κάτω στα Άδυτα της Ψυχής σου. Στους Φόβους, στις Ανασφάλειες, στις Τεράστιες Προσδοκίες που κληρονόμησες, στα πρότυπα που έχεις σχηματίσει για το τι είναι η σχέση. Αλλά και ακόμη πιο βαθιά, εκεί στην πρώτη-πρώτη σχέση που δημιούργησες όταν ήρθες στον κόσμο. Στη σχέση με την μητέρα σου. Και αφού παλέψεις με τους δράκους και τους δαίμονες σου και αφού επουλώσεις τις πληγές σου και αποφασίσεις ότι θα αγαπάς και θα φροντίζεις πλέον τον εαυτό σου τότε και μόνο τότε θα αρχίσεις να Χτίζεις Υγιείς Σχέσεις!!! Εγώ Απλά σου το εύχομαι να το καταφέρεις. Φόρεσε την Ζώνη Ασφάλειας (κοινώς την Ψυχοθεραπεία σου) και Καλό Ταξίδι !!

Η συμπεριφορά σου απέναντι στον σύντροφο σου

Στο μεταξύ φρόντισε και μερικές συμπεριφορές σου όπως:

• Στάματα να κρίνεις και να συγκρίνεις τον/την σύντροφο σου με προηγούμενες σχέσεις!! Ο κάθε άνθρωπος είναι Μοναδικός.
• Μίλα του!! Δεν μπορεί να ξέρει τι θέλεις, πως νιώθεις ή τι αισθάνεσαι!! Θα ξέρει μόνο αν τα φανερώσεις.
• Μέσα στην σχέση χρειάζεται ισοτιμία.
• Να είσαι πρόθυμος να υποχωρείς σε καταστάσεις, όχι όμως για να το εξαργυρώνεις μετά προς όφελος σου αλλά γιατί δεν χωράει ο Λανθασμένος Εγωισμός μέσα σε μια Σχέση.
• Η σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός γι’ αυτό φρόντιζε την και μην την παραμελείς. Δείξε την αγάπη και την έγνοια σου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
• Όταν κάνεις μια συζήτηση με τον/την σύντροφο να μιλάς σε Α΄ πρόσωπο για το πώς αισθάνεσαι Εσύ. Μην κατηγορείς τον άλλον. Τα συναισθήματα που νιώθεις είναι δικά σου και Εσύ τα ανασύρεις. Δεν στα δημιουργεί ο άλλος.
• Καλλιέργησε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και κατανόησης με τον άνθρωπό σου αλλιώς παντού θα βλέπεις εχθρούς και προβλήματα που δεν υπάρχουν.

Εύα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Εμψυχώτρια Θ.Π

Αν σας άρεσε το κείμενο

The post Η ιδανική συντροφική σχέση appeared first on Ψυχής Λόγος.

Τη σημερινή εποχή συναντώ όλο και περισσότερα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Παιδιά μόνα, μελαγχολικά, μέσα στο άγχος και την απογοήτευση, εγκλωβισμένα μέσα στο Θυμό και μέσα στη λύπη. Παιδιά που νιώθουν ότι κανένας δεν τα καταλαβαίνει. Τα αίτια, οι λόγοι και οι καταστάσεις που τα οδηγούν να βιώνουν και να εγκλωβίζονται μέσα σ’ αυτά τα αρνητικά συναισθήματα πολλοί και διάφοροι. Μπορεί να ευθύνεται το οικογενειακό πλαίσιο, μπορεί να φταίνε τα σημερινά “αψεγάδιαστα” πρότυπα που λανσάρουν τα Μ.Μ.Ε, μπορεί να ευθύνεται κάποιο είδος Bullying που δέχονται ή ακόμα και η οικονομική κρίση που άλλαξε ραγδαία την ζωή πολλών ανθρώπων.

Τι οφείλουμε σαν γονείς να κάνουμε;

Από όπου και να ξεκινάει το πρόβλημα, το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται να το δούμε με πολύ προσοχή, φροντίδα και αγάπη. Χρειάζεται να σκύψουμε πραγματικά πάνω στα παιδιά μας, να τα Αφουγκραστούμε, να τα Ακούσουμε και να τους δείξουμε ότι τα Αγαπάμε. Είναι πολύ σημαντικό όταν βλέπουμε στα παιδιά μας σημάδια όπως: απομόνωση και κλείσιμο στον εαυτό τους, μελαγχολία, άρνηση συμμετοχής τους σε δραστηριότητες, επιθετικότητα και ευερέθιστη συμπεριφορά, να μιλάμε μαζί τους και

να Απευθυνόμαστε σε Ειδικούς και όχι να Κουκουλώνουμε τις καταστάσεις.

Θυμωμένα Παιδιά = Θυμωμένοι Ενήλικες, Φοβισμένα Παιδιά = Φοβισμένοι Ενήλικες

Αν Επενδύσουμε στην Ψυχική Υγεία των παιδιών μας μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τους έχουμε δώσει τη βάση για να είναι ισορροπημένοι, χαρούμενοι και υγιείς ως ενήλικες. Ενήλικες που δεν φοβούνται τις αποτυχίες, την κριτική αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ένας γενικός κανόνας που σαν γονείς οφείλουμε να μην ξεχνάμε, είναι:

Ανοικτή επικοινωνία με τα παιδιά μας, μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας, εμπιστοσύνης και υποστήριξης.

Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους και να τον αποδεχτούν σαν σύνολο. Δεν φοβόμαστε και δεν παραλείπουμε να τα επιβραβεύσουμε με καλά λόγια ή με μια αγκαλιά, αν έχουν πετύχει κάτι που επιθυμούσαν ή αν έχουν καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για κάποιο στόχο τους.

Επιμένουμε στην εποικοδομητική κριτική. Μιλάμε σε πρώτο πρόσωπο για το πώς εμείς αισθανόμαστε και δεν τους μεταβιβάζουμε τα δικά μας συναισθήματα. Δεν ντροπιάζουμε ούτε γελοιοποιούμε τα παιδιά μας. Δεν τα κατηγορούμε και δεν τα συγκρίνουμε με άλλα παιδιά.

Είμαστε δίπλα τους. Όχι μπροστά ή πίσω τους. Είμαστε εκεί για να τα συμβουλέψουμε, να τα καθοδηγήσουμε, να τα παρηγορήσουμε, να τα ενθαρρύνουμε και Όχι να τα χειραγωγήσουμε και να τα ευνουχίσουμε. Προσέχουμε κάθε αλλαγή της συμπεριφοράς τους η οποία είναι για μας το καμπανάκι ότι τα παιδιά μας χρειάζονται βοήθεια !!!

Αλλαγές στην Συμπεριφορά του παιδιού μας που θα πρέπει να μας Προβληματίσουν

(Ποιά τα σημάδια χαμηλής αυτοεκτίμησης;)

• Το παιδί ή ο έφηβος αναφέρεται πολύ συχνά στον εαυτό του με χαρακτηρισμούς αρνητικούς και υποβιβάζει ή δεν βλέπει καθόλου τα θετικά του στοιχεία.
• Το παιδί ή ο Έφηβος δυσκολεύεται να συνομιλήσει με ενήλικες και νιώθει σχεδόν συνέχεια ότι δεν τον καταλαβαίνουν.
• Το παιδί ή ο Έφηβος δεν δέχεται από τους άλλους  κριτική ακόμα και αν είναι εποικοδομητική επειδή του δημιουργεί δυσβάσταχτο άγχος και δεν μπορεί να αξιολογήσει τα κίνητρα που του ασκείται η κριτική.
• Το παιδί ή ο Έφηβος έχει δυσκολία στο να δημιουργήσει φιλίες ή παρέες πιστεύοντας ότι θα τον απορρίψουν οι συνομήλικοι του.
• Το παιδί ή ο Έφηβος ξαφνικά εμφανίζει ή υιοθέτει αντικοινωνικές ή παραβατικές συμπεριφορές.
• Το παιδί ή ο Έφηβος γενικεύει και εστιάζει στην αρνητική διάθεση των άλλων πιστεύοντας ότι  σχετίζεται με τη δική του συμπεριφορά.
• Το παιδί ή ο Έφηβος αρχίζει στο σχολείο να έχει χαμηλή επίδοση και η συμμετοχή του να μην ανταποκρίνεται στις δυνατότητές του.
• Το παιδί ή ο Έφηβος είναι συχνά στενοχωρημένος, κλαίει εύκολα, χτυπάει αντικείμενα, είναι μελαγχολικός και επηρεάζεται υπερβολικά από τις αποτυχίες του.
• Το παιδί ή ο Έφηβος ασκεί συνεχεία σκληρή κριτική στους άλλους.

Εύα Σπυροπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής – Υγείας, Εμψυχώτρια Θ.Π.

The post Παιδιά Μελαγχολικά – Παιδιά Μόνα – Παιδιά με χαμηλή Αυτοεκτίμηση appeared first on Ψυχής Λόγος.

Παρατηρούμε ότι μερικά άτομα επιδεικνύουν «αδυναμία ενηλικίωσης» που συνήθως οφείλεται στην «καθήλωση» στα πρώτα στάδια της ψυχολογικής ανάπτυξης τους. Τα άτομα αυτά παρατηρούμε ότι έχουν την τάση να είναι εγωκεντρικά, ναρκισσιστικά και σαφώς να παρουσιάζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων με άλλα άτομα. Και αυτό γιατί υπάρχει αφύσικη προσκόλληση στους γονείς και ιδίως στη μητέρα με αποτέλεσμα να μην μπορεί το άτομο να μπει στο στάδιο της ενηλικίωσης φυσιολογικά με συνέπεια να επιλέγει κάποια κατάχρηση ή εξάρτηση από ουσίες ή τροφές, προκειμένου να ανακουφιστεί από τις εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνει και οδηγείται σε φαντασιώσεις άσχετες με την πραγματικότητα που το περιβάλλει.

Αδυναμία ενηλικίωσης και εξαρτήσεις. Πώς αυτα τα δύο συσχετίζονται; Πως η αδυναμία ενηλικίωσης παίζει ρόλο στις εξαρτήσεις;

Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.

Έρευνες εκατό και πλέον ετών έχουν αποδείξει πως ο ρόλος των ερεθισμάτων που δέχεται το έμβρυο, μέσα στην μήτρα είναι πολύ σημαντικός. Η προγεννητική ψυχολογία μάς αποκαλύπτει πως η ενδομήτρια εμπειρία του ανθρώπου παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας ως ενήλικες. Όσα καταγράφονται στον εσωτερικό μας κόσμο από τη σύλληψη και έως τα πρώτα στάδια της παιδικής μας ηλικίας, τα 5-6 πρώτα δηλαδή χρόνια της ζωής μας ενεργοποιούνται όσο μεγαλώνουμε και συμβάλλουν στη διαμόρφωση της συμπεριφορά μας, της σωματικής υγείας, της ψυχικής μας ισορροπίας και σίγουρα των σχέσεων που θα δημιουργήσουμε με τους άλλους.

Όπως είπε και ο Βρετανός ψυχολόγος John Bowlby, που πρώτος εισήγαγε τον όρο «attachment» (δεσμός, πρόσδεση, προσκόλληση) και περιέγραψε τον δεσμό δύο ατόμων, ως μια «ψυχολογική επικοινωνία μεταξύ τους», ο «δεσμός» είναι ένας όρος που αναφέρεται στην κατάσταση και την ποιότητα των δεσμών του ατόμου. Σύμφωνα με την θεωρία Attachment theory: Ένα άτομο ως έμβρυο, ως βρέφος και ως παιδί έχει καταγράψει πεποιθήσεις και συμπεριφορές επηρεασμένο από τους σημαντικούς Πρώτους της ζωής τους (συνήθως με τους γονείς και κυρίως με τη μητέρα) και μεγαλώνοντας φέρονται, πράττουν ανάλογα. Οι αναπαραστάσεις αυτές εξακολουθούν να λειτουργούν ως «ενεργά πρότυπα» για την καθοδήγηση των αλληλεπιδράσεων του εαυτού με τους άλλους στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο Bowlby, έκανε σαφή διάκριση μεταξύ των εννοιών «εξάρτηση» και «δεσμός», καθώς θεωρούσε την εξάρτηση ένδειξη παλινδρόμησης, ενώ τον δεσμό μια φυσική λειτουργία που παραμένει παρούσα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού και συμβάλλει στην αίσθηση της ασφάλειας του που με τη σειρά της επιτρέπει την ανεξαρτητοποίησή του.

Επομένως, αν στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του παιδιού δεν έχει εγκατασταθεί ένας υγιής ασφαλής δεσμός ανάμεσα στο παιδί και το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του, ενδέχεται το άτομο αυτό να τείνει να υιοθετήσει εξαρτητικές συμπεριφορές, για να αποκτήσει μια αίσθηση ασφάλειας.

Αναλυτικά:

Με τη μητέρα τα παιδιά δημιούργησαν την πρώτη σχέση τρυφερότητας και αφοσίωσης στον πρώτο συμβιωτικό δεσμό, τον δεσμό εκείνο που αργότερα θα προσπαθήσουν να αναβιώσουν στις ερωτικές σχέσεις της ενήλικης ζωής τους.

Στην διάρκεια αυτών των πρώτων σταδίων της ανάπτυξής τους η αγάπη τους για εκείνη είναι συναισθηματική και ερωτική. Όταν αναπτύξουν την ικανότητα να διαχωρίζουν τον εαυτό από τον άλλον, δηλαδή τη μητέρα που είναι το αντικείμενο ταύτισης και για τα δύο φύλα, αγόρια και κορίτσια, τότε η ώριμη προσωπικότητα, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια, ολοκληρώνεται με

(α) την ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού τους ως ξέχωρου και αυτόνομου και

(β) την ανάπτυξη της ικανότητας συσχετισμού με τους άλλους.

Η ολοκλήρωση αυτών των δύο υποχρεώσεων σχετίζεται με την ανάπτυξη της ταυτότητας του φύλου, η οποία αρχίζει από την ηλικία των 18 μηνών, όπου ξεκινάει και η αυτονόμηση από την μητέρα και αρχίζει η διαδικασία ανάπτυξης. Βέβαια διαφέρει στα αγόρια και στα κορίτσια και σίγουρα καθοριστικό ρόλο παίζει το πόσο ομαλά έγινε όλη αυτή η διαδικασία. Για την ανάπτυξη της αρσενικής ταυτότητας, τα αγόρια πρέπει να καταστείλουν τη συναισθηματική τους δέσμευση με τη μητέρα και να αλλάξουν την πορεία διαδικασίας ταυτισμού τους με την εικόνα του πατέρα.

Τα κορίτσια δεν αισθάνονται την ανάγκη να διαχωριστούν από τη μητέρα για να αναπτύξουν τη γυναικεία ταυτότητα, γιατί είναι το ίδιο φύλο, άρα στις περισσότερες γυναίκες, είναι πιο εύκολο να αναπτύξουν την ταυτότητα του φύλου τους και να γίνουν σαν τη μητέρα τους είναι όμως δύσκολο να ανεξαρτητοποιηθούν. Εφόσον οι γυναίκες πρέπει να καταπνίξουν τη σεξουαλική έλξη προς τη μητέρα, αλλά όχι το συναισθηματικό δεσμό, ο οποίος είναι κυρίαρχος στις ερωτικές τους εμπειρίες. Για αυτό και για τις γυναίκες, δεν υπάρχει ικανοποιητική σεξουαλική σχέση χωρίς συναισθηματικό δεσμό.

Από την άλλη πλευρά, οι άντρες πρέπει να καταστείλουν τη συναισθηματική προσήλωση προς τη μητέρα αλλά όχι τη σεξουαλική έλξη, για αυτό και ο σεξουαλικός δεσμός είναι κυρίαρχος στις ερωτικές τους σχέσεις. Συμπέρασμα: «για τους άντρες η ερωτική πλευρά κάθε σχέσης παραμένει πάντα η πιο ακαταμάχητη, ενώ για τις γυναίκες η συναισθηματική κατάσταση είναι πάντα η πιο σημαντική».

Άρα σύμφωνα με τον John Bowlby μέσα από τη διαδικασία αυτή Attachment theory μπορούν να δημιουργηθούν 4 τύποι προσκόλλησης/δεσμού.

 Τύπος 1^ος: Αγχώδης /Tύπος Εμμονής

«Θέλω να έχω απόλυτη συναισθηματική οικειότητα με τους άλλους, αλλά συχνά βρίσκω ότι οι άλλοι είναι απρόθυμοι να έρθουν όσο κοντά θα ήθελα. Δεν νιώθω άνετα, όταν δεν έχω στενές σχέσεις αλλά μερικές φορές ανησυχώ ότι οι άλλοι δεν με εκτιμούν τόσο όσο τους εκτιμώ εγώ». Στον τύπο αυτό κατατάσσονται τα άτομα που είναι εξαρτημένα από τον σύντροφό τους. Ζητούν συνέχεια την επιβεβαίωση και τη στοργή, θέλουν να ακούν κομπλιμέντα και παραπονιούνται, αν δεν τους χαϊδεύεις ή δεν τους φιλάς. Για αυτούς η σχέση ή ο γάμος αποτελεί την απόλυτη δέσμευση και τη συνεχή επαφή. Συχνά τείνουν να εξιδανικεύουν τους συντρόφους, για να ακουμπούν στις δικές τους προσδοκίες. Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι μόνιμος και αν τελειώσει μια σχέση ή επέρχεται ένα διαζύγιο είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτούν το γεγονός. Έχουν ακραίες συμπεριφορές και έντονες εκρήξεις θυμού. Ο αγχώδης/τύπος εμμονής είναι και ο πιο εξαρτητικός, Επιθυμία τους είναι να έχουν πολύ στενές σχέσεις, αλλά αισθάνονται ότι κανείς δεν είναι ποτέ τόσο κοντά τους όσο θα ήθελαν να είναι. Χωρίς οικείες σχέσεις, αισθάνονται μοναξιά και δυσφορία.

Τύπος 2^ος: Απορριπτικός- αποφευκτικός δεσμός

«Νιώθω άνετα χωρίς στενές συναισθηματικές σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να αισθάνομαι ανεξάρτητος και αυτάρκης και προτιμώ να μη βασίζομαι στους άλλους ή να αφήνω τους άλλους να βασίζονται σε μένα». Οι άνθρωποι αυτοί τείνουν να χρειάζονται να είναι αυτάρκεις και αποφεύγουν να βασίζονται σε άλλους ή να αφήνουν να βασίζονται πάνω τους. Πολλές φορές υποθέτουν ότι οι άλλοι θα είναι εχθρικοί ή απορριπτικοί και επειδή ακριβώς περιμένουν αυτή την αντιμετώπιση, ανταποδίδουν προκαταβολικά επιδεικνύοντας αποστασιοποίηση ή καυστικότητα και ισχυρογνωμοσύνη. Όσον αφορά τη σεξουαλική ζωή, η γυναίκα-αποφευκτική τείνει να μην έχει πολλούς συντρόφους ενώ ο άνδρας είναι πιο ενεργός. Πάντως και τα δύο φύλα τείνουν να μην ευνοούν τη ρομαντική πλευρά του σεξ προτιμώντας πρακτικές που περιλαμβάνουν λιγότερη συναισθηματική επαφή.

Τύπος 3^ο: Φοβικός-αποφευκτικός δεσμός

«Νιώθω άβολα να έχω στενές σχέσεις με άλλους. Θέλω συναισθηματικά στενές σχέσεις, αλλά το βρίσκω δύσκολο να εμπιστεύομαι ή να βασίζομαι πάνω τους. Κάποιες φορές ανησυχώ ότι θα πληγωθώ εάν αφήσω τον εαυτό μου να έρθει πολύ κοντά με κάποιον». Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για τις κοντινές σχέσεις. Από τη μία θέλουν συναισθηματικά στενές σχέσεις, από την άλλη, δεν μπορούν να εμπιστευτούν εύκολα ή να βασιστούν στους άλλους. Ο τρόπος συσχετισμού με τους άλλους είναι κάπως απρόβλεπτος και συχνά έχουν αρνητικές εντυπώσεις όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τους συντρόφους τους.

Τύπος 4^ο: Ασφαλής δεσμός

«Είναι σχετικά εύκολο για μένα να έχω στενές συναισθηματικές σχέσεις. Νιώθω άνετα να βασίζομαι στους άλλους και να βασίζονται σε μένα. Δεν ανησυχώ ότι θα μείνω μόνος/η ή ότι οι άλλοι δε με αποδέχονται». Τα άτομα αυτά νιώθουν τη σιγουριά ότι μπορούν να αγαπηθούν και αισθάνονται άνεση με τις στενές συναισθηματικές σχέσεις χωρίς να αποφεύγουν την οικειότητα ή να την αναζητούν σε υπερβολικό βαθμό. Τα άτομα με ασφαλή τύπο, μπορούν εύκολα να πλησιάσουν τους άλλους σε μια σχέση και να χαρούν την οικειότητα. Δεν έχουν δυσκολία στο να βασίζονται στους άλλους και επιτρέπουν να βασίζονται πάνω τους. Ταυτόχρονα, δεν ανησυχούν για το αν θα γίνουν αποδεκτοί ή αν θα μείνουν μόνοι.

Συμπέρασμα:

Είναι καθοριστικό οι γονείς και ιδιαίτερα η μητέρα, προκειμένου το παιδί να μπορέσει να αναπτυχθεί και να περάσει σταδιακά από την πλήρη εξάρτηση στην ανεξαρτησία, να αφήνουν χώρο στο παιδί τους, για να μπορεί να στηριχθεί στο Εγώ του, μειώνοντας σταδιακά την εξάρτηση του από αυτούς. Αν η μητέρα συνεχίζει να καλύπτει ή και να υπερκαλύπτει τις ανάγκες του παιδιού της, εκείνο θα θεωρεί ότι όλες του οι επιθυμίες πρέπει να ικανοποιούνται άμεσα με αποτέλεσμα να συνεχίσει να εξαρτάται είτε από αντικείμενα είτε από πρόσωπα δημιουργώντας ροπή προς τις σχέσεις εξάρτησης.

Αυτή η διάσταση της εξάρτησης σχετίζεται με την υπερπροστασία που δείχνουν πολλοί γονείς στα παιδιά τους μην αφήνοντάς τα να μεταβούν ουσιαστικά στο στάδιο της Ενηλικίωσης. Έτσι, τελικά, το παιδί μεγαλώνοντας μπορεί να αναπτύξει εξαρτητικές συμπεριφορές ως διέξοδο στην προσωπική του δυσφορία που προκύπτει ενδεχομένως από τη ματαίωση των επιθυμιών του.

Οι διάφορες εξαρτητικές συμπεριφορές (χρήση ουσιών, διατροφικές διαταραχές, αλλά και ορισμένες σεξουαλικές συμπεριφορές) υποδεικνύουν την αποτυχία των διεργασιών της εφηβείας και την ελλιπή επεξεργασία της υποβόσκουσας ψυχικής διαμάχης. Ο έφηβος υιοθετώντας εξαρτητικές συμπεριφορές προσπαθεί να βγει από την ψυχική ένταση και το άγχος, υιοθετώντας κάποιο υποκατάστατο (ουσίες, σχέσεις) που του επιτρέπει να διατηρεί το αίσθημα της ταυτότητάς του και συγχρόνως του δίνει την αίσθηση της κυριαρχίας.

Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι στην προσπάθεια να ανεξαρτητοποιηθεί ο έφηβος από τους (υπερπροστατευτικούς) γονείς του μπορεί να παρατηρηθούν έντονες συγκρούσεις και αυτό γιατί είναι ο τρόπος με τον οποίο ο έφηβος προσπαθεί να κρατήσει απόσταση από τους γονείς του, όμως στην πραγματικότητα (υποσυνείδητα) εξασφαλίζει την παράταση της εξάρτησης από τους γονείς.

Μια επιπλέον διάσταση της εξάρτησης ενός ατόμου από μια ουσία, έχει να κάνει με την αίσθηση της απομόνωσης από το περιβάλλον που είναι πολλές φορές τραυματικό και με την εντύπωση της ελευθερίας που το άτομο φαίνεται να βιώνει υιοθετώντας μια εξαρτητική ουσία. Στην πραγματικότητα, όμως, αν η εξάρτηση φτάσει στον εθισμό, τότε το άτομο ανάγει το αντικείμενο της εξάρτησης ως το σπουδαιότερο κομμάτι της καθημερινότητάς του και οργανώνει τη ζωή του γύρω από αυτό, θυσιάζοντας στην πραγματικότητα την ελευθερία του, προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του.

Για αυτό οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι το στάδιο της εφηβείας, είναι μια πολύ σημαντική εμπειρία αλλαγής που καθορίζεται από βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες καθώς και από τα βιώματα της παιδικής τους ηλικίας. Οι αλλαγές που του συμβαίνουν, επηρεάζουν το σώμα αλλά και την ψυχολογία του και σίγουρα χρειάζεται να αποστασιοποιηθεί από τους γονείς, ούτως ώστε να μπορέσει μόνο του να γνωρίσει τις νέες του ανάγκες.

Σπυροπούλου Εύα

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας- Εμψυχώτρια Θ.Π.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία:

Pervin L, Oliver J, «Θεωρίες προσωπικότητας, έρευνα και εφαρμογές», εκδόσεις Τυπωθήτω.

Winnicott D, «Διαδικασίες ωρίμανσης και διευκολυντικό περιβάλλον, μελέτες για τη θεωρία της συναισθηματικής ανάπτυξης», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2003.

Βορριά Π, Παπαληγούρα Ζ, «Η θεωρία του δεσμού», στο «Παιδί και Έφηβος, ψυχική υγεία και ψυχοπαθολογία, τόμος 1 τεύχος 2, εκδ. Καστανιώτη, 1999.

The post Αδυναμία ενηλικίωσης και εξαρτήσεις. Πώς συσχετίζονται; appeared first on Ψυχής Λόγος.